सागं रे मना......

सागं रे मना......(Part I)


सागं रे मना......
हवं काय तुला
नुकतचं उमललेलं फ़ूल,
काहीतरी सागतंय मला....

सागं रे मना......
ओढ तुला कुणाची
पोर्णीमेच्या रात्री,
वाट जशी पाहतो मी चंद्राची.....

सागं रे मना......
सुगंध हा कसला
आज " असं " मला पाहून,
माझाच आरसा मला हसला.....

सागं रे मना......
गोड हे हसू कुणासाठी
जसं लहान मुल रडत असतं,
आपल्या आईसाठी.......

सागं रे मना......
झोप तुझी कशी उडाली
जशी नविन नवरी,
पाहण्याआगोधर लाजली......

To be continue


- मयूर वाकचौरे

जेव्हा महाराष्ट्राला जाग येते.......
मराठी अस्मीतेवर हल्ला होण्यापूर्वीच
गडगडतो तो राज गड ,
हल्ल्यासाठी तयार होतो तो प्रतापगड,
आणि, ढाल घेऊन उभा राहतो तो तोरणा........

अरे मी, मी मराठी माणूस
जागा झालोय,
आठवूनी बाजीची पावनखिडं,
हातात तलवार घेऊन, दुश्मनांची वाट पाहतोय.......

अरे मी, मी मराठी माणूस
भुकेला झालोय,
आता परप्रातीयांची काही खैर नाही,
जेव्हा महाराष्ट्राला जाग येते...............

अरे मी, मी मराठी माणूस
अंगात माझ्या मराठयाचं रक्तं,
शपथ शिवरायांची घेऊन,
उभा करतो आज महाराष्ट्राचा तक्तं...........

अरे मी, मी मराठी माणूस
आवाज उठवतोय, अत्याचारावरच नाही तर,
रक्त भ्रष्टाचारी मानसाचं साडूंन
भविष्य मराठय़ाचं जपतोय........

जेव्हा महाराष्ट्राला जाग येते...............
!!! जय महाराष्ट्र !!!

- मयूर वाकचौरे

मी तर फ़क्त शब्दाशी खेळतो...!

मी तर फ़क्त शब्दाशी खेळतो...!
कोण म्हणतं कि मी कविता करतो
मी तर फ़क्त सत्य कथन करतो
आलेल्या खट्याळ वारयाला दिशा देतो
आणि त्यामगे जाण्याचा प्रयंत्न करतो.

मी कुठे कविता करतो
मी तर फ़क्त शब्दाशी खेळतो
शब्दाचे भाव कळत नसले तरी
ते फ़क्त जोडण्याचं काम मी करतो

मी कुठे कवि सारखा विचार करतो
मी फ़क्त कविता वाचतो
समजत नसली तरी,
त्यामधील सत्त्याला
शोधण्याचा लपंडाव मी खेळतो

शब्दाच्या या अश्याच खेळात
सुचते आशिच एक ओळ
तिच फ़क्त कगदावर उतरवतो
आणि सर्व म्हणतात
कि मी कविता करतो

नेहमीच लिहिताना होती एखादी चुक
कविता करण्याइतपत मोठा नाही मी
शब्द भंडारातला फ़क्त एक
छोटासा खट्याळ शब्द आहे मी

- मयुर वाकचौरे

Corruption (The truth...... )

जन्मताच " श्वास " पहिला घेतला
त्याच वेळेस " Corruption " चा सुगंध तेथे आढळला
छोट्या पाळण्यात ठेवण्याआधीच ,
डॉक्टरांनी " बाबांकडे " बंडल नोटांचा मागितला.......



थोड्या दिवसात शाळा शिकण्याची लागली ओढ
शाळेत गेल्यावर मात्र,
तेथे दिसला " No Vacancy " चा बोर्ड.

आता कुठे कळणार होती,
शिक्षणाची किंमत
पैसे पाहताच, " Principal " झाले,
"Admission " ला सहमत .....


तेव्हा कुठे माहित होतं,
शिक्षणालाही लागते पैशांची हुकुमत.....


रोज घरून ज्ञान घेण्यासाठी निघत होतो,
शाळेत येऊन मात्र,
उघड्या पडलेल्या शिक्षणाच्या बाजारात मी फिरत होतो.......


बाबांनी कष्टाने बांधलेलं घर,
" Munciparty " च्या हद्दीत आलं होतं
" Corupted " सरकारचं " बुलडोझर ",
बाबांच्या आता छातीवरच पडणार होतं.........


मतदानाच्या काळात, दिवसभर आश्वासनं देत फिरणारी नेते,
हात जोडून आशीर्वाद मागत होती,
रोज रात्री मात्र,
तीच हात पैशाने माखत होती.


बेरोजगाराला काम देण्याचे आश्वासन देऊन,
खुर्चीवर हि लोक आरामात बसत असतात...
उपाशी झोपतोय गरीब इकडे,
तिकडे मात्र,
रोज रात्री पार्टी थाटात होत राहतात......


शेतकऱ्यांचे कर्ज माफ करणारी सरकार
शेतकऱ्यांनीच पिकवलेल्या अन्नावर " Polytics " खेळत आहे
स्वतःचा शेतीप्रधान देश, असे म्हणून
आपल्याच काळ्या मातीचा अपमान करत आहे .......



अन्न पिकवून अखेर शेतकऱ्याचा श्वास सुटला
त्यातही सरकारचं " Corruption " मिटलं नाही,
पैशांपुढे सरकारचं हात पसरवणं,


कधीच संपणार नाही.......


- मयुर वाकचौरे

Please help the poor Farmer in INDIA.....

If u could do something for them then i would
think that my poem got the meaning.....

मातीचं लेकरू


मातीचं लेकरू, मातीत जन्मलं
मातीत वाढून, मातीतच खेळू लागलं
मातीला नवं अस्तित्व देऊन,
मातीतच पोट भरू लागलं......

ठाव नव्हती या लेकराला,
तडा पडेल उभ्या आयुष्याला
गुन्हा फक्त एकच केला,
माती माय समजून, मातीतच जगत राहिला.

न हाव होती पैशाची,
न हाव होती मोठं व्हायची
इच्छा फक्त एवढेची होती ......
सोनं करून मातीचं, सगळ्यांची भूक भागवायची होती.

उभ आयुष्य मातीत झटत राहिला
तहान, भूक, घराला विसरून
उन्हात मर, मर, मरत राहिला
मातीचं लेकरू,
मातीतच पोट भरू लागलं......

हट्ट काय रे या लेकराचा
भूक काय रे या लेकराची
समजू नाही शकलो आपण कधी
जीवन गाथा या मातीच्या लेकराची....

- मयुर वाकचौरे

मला माफ कर आई .....

मला माफ कर आई .....

मला माफ करशील ना आई
आपल्याच घरातील दुधाची
चोरून खातोय मी साई.

मला मारताना, नेहमीच तुझ्या डोळ्यात पाणी येई
मला मात्र खोडया करताना नेहमीच हसू येई

किती गं माझा लाड करतेस
माझ्या खोडकर हट्ट पुरविण्याकरता
नेहमीच बाबांपुढे हात पसरतेस....

आजारी मी असताना रात्र-रात्र तू जागतेस
मला खाऊ-पिऊ घालून,
स्वतः मात्र उपाशीच झोपतेस.
मला माफ कर आई .....
मला माफ कर....

सारं काम करून रोज मला शाळेत सोडतेस
दिवसभर अबाड काम करून,
संध्याकाळी मात्र बाबांचे बोलणे खातेस.....

माझ्यासाठी देवाकडे नको-नको ते नवस करतेस
स्वतःला मात्र देवाकडे गहाण ठेऊन ,
माझ्या डोक्यावरून मायेचा हात फिरवतेस.
मला माफ कर आई .....
मला माफ कर....

पहिलं पाउल टाकताना ,
बोट पकडून तू मला सावरलं
बळ पायात आल्यावर मात्र,
तुला कधीच मी हरवलं.....

गरम-गरम मला खाऊ घालताना
हात नेहमीच तुझे भाजले,
त्याच हातांना मलम लावायला
स्थान मी माझे गमावले.
मला माफ कर आई .....
मला माफ कर...

आज, थकलेलं तुझं पाऊल पुढे टाकतांना
तुला गरज माझी भासली,
मात्र, पाठ आज मी तुला दाखवली....

अश्रू तुझ्या डोळ्यात
नेहमीच माझ्यासाठी दाटते
दूर मी खूप गेलो,
तरी वाट तू माझी पाहते..
मला माफ कर आई .....
मला माफ कर....

डोळ्यातील पाणी आटलं तुझ्या
आठवण माझी काढत.
तरी, "बाळा चुकलं का रे माझं काही "
श्वास सोडलास तू शेवटी असं म्हणत...
मला माफ कर आई .....
मला माफ कर....
- मयुर वाकचौरे

म्हणजे सगळं संपलं असं का?

PART I

आई-बाबांनी शाळेच्या गेटपरियंत सोडून...
पाठमोऱ्या तुझ्याकडे बघून,
छोटसं एक स्वप्न पाहिलं.
म्हणजे सगळं संपलं असं का?

तुझ्या शाळेच्या फी-साठी
बाबांनी अगाचं पाणी-पाणी केलं...
म्हणजे सगळं संपलं असं का?

तुझी सगळी स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी
स्वतःचं आयुष्य स्वतःच्या हातानेच मोडलं...
म्हणजे सगळं संपलं असं का?

तुझ्या नको त्या हट्टा-पायी
स्वतःचं सुद्धा गहाण टाकलं ...
म्हणजे सगळं संपलं असं का?

तुझा सुखी संसार जोडून
त्यांनी मात्र ,
त्यांच्याच घरातून पाऊल बाहेर काढलं...
म्हणजे सगळं संपलं असं का?

PART II

नाही, आता आयुष्य सुरु झालं...
गेलेल्या त्या पाउलाणा परत आणण्यासाठी ...
गहाण ठेवलेलं नाव परत मिळविण्यासाठी...

जिद्द असू दे तुझ्या जीवनात
मोडलेलं बाबाचं आयुष्य ,
पुन्हा नव्यानं जोडण्यासाठी...

मोठं तर जीवनात तुला खूप व्हायचंय
पण लक्षात असू दे
बाबांच्या अगांच पडलेलं पाणी,
आणायला तुला खूप दूर जायचंय...

आई-बाबासारखे देव घरात असताना,
कुठलं रे बाहेर मंदिर तू शोधतोय...
आदरपूर्व त्यांना नमस्कार कर,
बघ,
तुझं स्वप्न कसं तुझ्या पायात येऊन पडतं.....

- मयुर वाकचौरे